Başkasının günahına ağlayan adam...

...
Gönüllere girmek için, dünya aşkını gönülden çıkarmak gerektiğini gösterdi.
Dünyada dikili bir ağacı olmadı.
Üzerine bir tapu kaydı bulunmadı.
Banka cüzdanı diye bir şeyi hiç tanımadı.
Maddî varlığa tenezzül etmedi.
Beden lezzetine meyletmedi.
Nefsiyle değil, ruhuyla yaşadı. Ruhlaştı, nurlaştı...
Madde boyutlarını aştı, dünya boyutlarından taştı.
Allah ile dostlaştı.
"Bediüzzaman"laştı...
Görüldüğünde Yüceler Yücesi Yaratıcımızı hatırlatan bir kul oldu.
Duyulduğunda sesi, sözü, insanlar Allah aşkıyla coştu.
Kendisi yoktu; bütün varlığı, "Bir Olan"dan haber veriyordu.
Huzurunda huzur buluyor, huzur içinde kayboluyordu.
Varlığıyla var oldu, yolunda kurban oldu.
Şikayetsiz teslimdi, sabır ve şükür içinde, Ondan gelen her şeye...
Bilsinler, sevsinler de, huzura ersinler diye...
Ömrünün özetiydi, "Kul olun da, kurtulun!" çığlığı...
"Cennet yaraşır size." diyordu. "Ne işiniz var cehennemde? İmanla dünyanız da cennet olsun, âhiretiniz de..."

Başkasının Günahına Ağlayan Adam

Vehbi VAKKASOĞLU