''NIYE BEN'' DIYEN HERKES ICIN....

Brenda yamaç tirmanisi yapmak isteyen genç bir kadindi. Bir güncesaretini toplayarak bir grup tirmanisina katildi. Tirmanacaklari yerevardiklarinda, neredeyse duvar gibi dik, büyük ve kayalik bir yamaç çikti karsilarina.

Tüm korkularina ragmen, Brenda azimliydi. Emniyet kemerini takti, ipiyakaladi ve kayanin dik yüzüne tirmanmaya basladi.Bir süre tirmandiktan sonra, nefeslebilecegi bir oyuk buldu.. Orada asilidururken, gruptan yukarida ipi tutan kisi dalginliga düserek ipigevsetiverdi. Aniden bosalan ip, hizla Branda nin gözüne çarparak lensinindüsmesine neden oldu.
Lens çok küçüktü ve bulunmasi neredeyse imkansizdi.

Lens yamacin ortasinda bir yerlerde kalmisti ve Brenda artik bulanikgörüyordu. Ümitsizlik içinde Brenda, lensini bulmasi için Allah'a duaedebilirdi yalnizca..
Ve içten içe düsünüp dua etmeye basladi.

"Allahim! Sen bu anda buradaki tüm daglari görürsün. Bu daglarüzerindeki her bir tasi ve yapragi bildigin gibi, benim lensiminyerini de biliyorsun. Onu bulmama yardim et."

Patikalardan yürüyerek asagi indiler. Asagi indiklerinde, tirmanmak üzereoraya dogru gelen yeni bir grup gördüler. Iclerinden biri:Aranizda lens kaybeden var mi?" diye bagirdi.

Brenda'nin sonradan ögrendigine göre, lensi bir karinca tasiyordu vekarinca yürüdükçe yavasça kayanin üzerinde hareket edip parlayan lenskizlarin dikkatini çekmisti.

Eve döndüklerinde Brenda lensini nasil bulduklarini babasinaanlatacak ve bir karikatürcü olan babasi da agiziyla lens tasiyan birkarinca resmi çizerek, karincanin üzerindeki baloncuga bunlari yazacakti:
"Allahim! Bu nesneyi neden tasidigimi bilemiyorum. Bunu yiyemem veneredeyse tasiyamayacagim kadar agir. Ama istedigin sadece bunutasimamsa, senin için tasiyacagim..."

SIKINTILARINIZDAN EN BUNALDIĞINIZ ANLARDA BİLE

"BEN BU YÜKÜ NIYE TASIYORUM?"

demeyin.....