Bir insanı öldürebilir miyim? :EVET

Taha KIVANÇ ın dünkü köşe yazısına şöyle bir soru ile başlamış:

Eğer yakalanmayacağınızı ve cezalandırılmayacağınızı bilseniz bir insanı öldürebilir misiniz?

Yazıyı okum(y)adım, çünkü kendimi düşünce deryasına dalıvermiş kulaç atarken buldum.

Düşündüm. Bir insanı öldürebilir miyim? İnsan baştan yok canımm falan diyor. Bunu diliyle söylüyor, acaba kalbi de buna eşlik ediyor mu? Bunu öğrenmek için soruyu önce evet diyerek cevaplamak ve hayal etmek kalıyor geriye.

Bir insanı öldürebilirim EVET.

Önce aklıma öldüre(bile)ceğim! insanı getirmeye çalıştım. Ellerim öldüreceğim kurbanımın boğazında, niyeyse onu boğarak öldürmeyi düşündüm. sonra ellerime baktım, içim bulandı. Midem belki de kalbim bu düşünceleri kusmak istedi, sonra tüylerim diken diken oldu, içim acıdı.

Çok şükür rabbim merhamet vermiş. Ve o merhamet ne olursa olsun hayal bile olsa birini öldüremeyeceğim kanısını dilimle ve "kalbimle" tasdik etmemi sağladı.

Şükürler olsun sana rabbim, milyonlarca kez şükürler olsun.

Sen merhameti alma gönüllerimizden, merhametsiz bırakma gönüllerimizi. İnsan merhametiyle vardır zaten değil mi? İnsan olmanın gereğidir merhamet. Yoksa insan insan olarak kalabilir mi?

Hayır, elbette kalamaz.

Kalbim(n)izden merhamet hiç eksik olmasın inşaAllah.

Rabbim sana şükür,sonsuz şükür olsun.

Elhamdülillah...